مواد ضد میکروبی موجود در صابون ها باعث بدتر شدن بیماری کبد چرب در موش ها گردید

23نوامبر 2020 - محققان دانشکده پزشکی دانشگاهCalifornia San Diego ، شواهدی از تاثیر ماده ی تریکلوزان - ماده ضد میکروبی موجود در بسیاری از صابون ها و سایر وسایل خانگی - بر وخیم شدن بیماری کبد چرب در موش هایی که با رژیم غذایی پرچرب تغذیه می شدند، یافتند.

این مقاله که در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم آمریکا منتشر شده است، همچنین جزئیات مکانیسم های مولکولی که توسط آن تریکلوزان سبب اختلال در متابولیسم و ​​میکروبیوم روده و از بین رفتن محافظت طبیعی سلول های کبدی می شود، شرح داده است.

پرفسور Robert H. Tukey، استاد گروه داروسازی در دانشکده پزشکی UC سن دیگو، گفت: استفاده ی گسترده از تریکلوزان در محصولات مصرفی خطر سمیت کبدی را برای انسان ایجاد می کند. مطالعه ی ما نشان می دهد که وجود متداول تریکلوزان، در آیتمهای متداولی که در زندگی روزمره با آنها روبرو می شویم، همراه با شیوع مصرف زیاد چربی در رژیم غذایی، یک دستورالعمل مناسب برای ایجاد بیماری کبد چرب در موش ها است.

در یک مطالعه بر روی موشها در سال 2014 ، همین تیم از محققان دریافتند که قرار گرفتن در معرض تریکلوزان باعث ایجاد تومور کبدی با تداخل در پروتئین مسئول پاک سازی مواد شیمیایی خارجی در بدن می شود.

در مطالعه ی اخیر، محققان با رژیم غذایی پرچرب موش های مبتلا به دیابت نوع 1 را تغذیه کردند. همانطور که مطالعات قبلی نشان داده است، رژیم غذایی پرچرب منجر به بیماری کبد چرب غیر الکلی(NAFLD)  می شود. در انسان، NAFLD به طور فزاینده ای شایع است و می تواند منجر به سیروز کبدی و سرطان شود. دیابت و چاقی از عوامل خطر برای NAFLD هستند.

بعضی از موش ها با تریکلوزان نیز تغذیه شدند، تا غلظت این ماده در خون آنها قابل مقایسه با غلظت این ماده در مطالعات انسانی شود. در مقایسه با موش هایی که فقط از رژیم غذایی پرچرب استفاده می کردند، تریکلوزان توسعه کبد چرب و فیبروز را تسریع کرد.

طبق این مطالعه، آنچه در اینجا اتفاق می افتد، اینست: خوردن یک رژیم غذایی پرچرب به طور معمول به سلول ها می گوید که فاکتور رشد  فیبروبلاست 21 بیشتری تولید کنند، که به محافظت از سلول های کبدی در برابر آسیب کمک می کند. پرفسور Tukeyو تیمش کشف کردند که تریکلوزان با دو مولکولATF4  وPPARgamma ، که سلولها برای ایجاد این فاکتور رشد محافظتی به آنها نیاز دارند، تداخل می کند. نه تنها این، بلکه این ماده ی ضد میکروب همچنین انواعی از ژن های مرتبط با متابولیسم را مختل می کند. علاوه بر این، موشهای در معرض تریکلوزان، از تنوع کمتری در میکروبیوم روده ی خود برخوردار بودند( انواع کمتری از باکتریها در روده زندگی می کنند)، که آرایش جمعیتی آنها شبیه به میکروبیوم روده ی بیماران مبتلا به NAFLD است. تنوع کمتر میکروبیوم روده ای به طور کلی با سلامت ضعیف تری ارتباط دارد.

تاکنون این یافته ها فقط در موش هایی که تریکلوزان را مصرف کرده اند، مشاهده شده است. اما از آنجایی که همین سیستم های مولکولی در انسان نیز کار می کنند، این اطلاعات جدید به محققان کمک می کند تا عوامل خطر برای NAFLD را بهتر درک کنند و به آنها مکانی جدید برای طراحی مداخلات بالقوه برای پیشگیری و تخفیف این شرایط می دهد.

پرفسور Tukey، گفت: این مکانیسم اساسی اکنون به ما مبنایی می دهد که بتوانیم درمان های بالقوه ای برای NAFLD مرتبط با مواد سمی ایجاد کنیم.

در سال 2016 ، اداره غذا و داروی ایالات متحده(FDA) با توجه به اینکه اثبات نشده است که شوینده های حاوی تریکلوزان ایمن یا موثرتر از شستشو با آب و صابون ساده هستند، این قانون را صادر کرد که محصولات شوینده ی حاوی تریکلوزان، دیگر نمی توانند بدون نسخه بفروش برسند. با این حال، این ضد میکروب هنوز در برخی از محصولات خانگی و دارای درجه پزشکی، و همچنین اکوسیستم های آبی، از جمله منابع آب آشامیدنی وجود دارد.

تخمین زده شده است که حدود 100 میلیون بزرگسال و کودک در ایالات متحده ممکن است به NAFLD مبتلا باشند. علت دقیق NAFLD ناشناخته است، اما رژیم غذایی و ژنتیک در بروز آن نقش اساسی دارند. اعتقاد بر این است که تا 50 درصد از افراد چاق مبتلا به NAFLD هستند. این بیماری تا زمانی که کاملاً پیشرفت نکند معمولاً تشخیص داده نمی شود. هیچ درمان تأیید شده ای توسط FDA برایNAFLD  وجود ندارد، گرچه چندین دارو در حال تولید است. داشتن یک رژیم غذایی سالم، ورزش و کاهش وزن می تواند به بیماران مبتلا به NAFLD کمک کند.

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20201123/Antimicrobial-found-in-soaps-worsens-fatty-liver-disease-in-mice.aspx